Toch wel een aardig optredentje gedaan, gisteren op het 2.Dh5 – festival “voor actievoerders en wereldversleutelaars”, dat dit jaar in Maastricht plaats vond. Ik mocht daar een workshop doen met liedjes en gitaar, rond het thema ven het evenement: grenzen. Welnu, aangezien bijna elk lied wel op één of andere manier over grenzen, grenssituaties of iets dergelijks gaat, kostte me het weinig moeite om een lijstje songs samen te stellen. ‘Workshop’ werd aldus feitelijk ‘optreden’.
Zo weinig moeite als het samenstellen kostte, zo veel moeite kostte het om er daadwerkelijk te komen. Nee, de treinenloop lag niet dwars. Maar ik was de middag ervoor ziekig geworden, en nog de ochtend van de dag zelf aarzelde ik: me toch maar afmelden? Niet gedaan, het hoofdgepijnigde lichaam in een dikke jas gestopt, gitaar op de rug, spullen in de tas, en treinwaarts. In Maastricht even zoeken en verregenen, maar het was niet echt ver van het station. Ik was ruim op tijd. Omdat sommige workshops nog doorgingen terwijl mijn workshop al begonnen zou zijn, was er aanvankelijk nauwelijks iemand die op mijn optreden af kwam. In overleg met de organisatie besloten we maar wat uit te stellen, en pas te beginnen als die andere workshops echt waren afgelopen. Ook kreeg ik alsnog een betere plek dan eerder gepland: warmer vooral, hetgeen de grieperigheid althans niet verder provoceerde.
Uiteindelijk ging ik van start toen er rond de tien belangstellenden waren, Bijna allemaal bekenden , bijna allemaal mensen die me eerder hebben zien spelen, dat verleende het gebeuren intimiteit en sfeer, vond ik. Maar het is natuurlijk uitdagender om nieuwe mensen te bereiken met wat ik bij te dragen heb. De paar onbekenden die ik zag, vertrokken na enkele liedjes. Ze hadden wellicht iets anders verwacht?
Hoe dan ook hier komt een overzichtje van wat ik heb gespeeld, met wat opmerkingen, en een enkele hyperlink. Van de volgorde ben ik niet absoluut zeker meer, haha.
- Across the Borderline – onder meer gedaan door Ry Cooder
- Deportees – Woody Guthrie
- Complicated Life – Kinks – de grens waar we tegenaanknallen heet vaak ‘stress’
- Factory – Bruce Springsteen – waar de oorsprong van die stress maar al te vaak ligt
- Big Yellow Taxi – Joni Mitchell
- After the Goldrush – Neil Young
- Hard Times – Stephen Foster
- 99 Revolutions – Green Day
- Let ’s Occupy – actieliedie uit Occupy Tilburg, op me melodie van Chubby Checker’s ‘Let’s Twist Again; de tekst is voor mijn rekening;)
- Sit Down – versie Mauricie Sugar, sit-in-stakingen jaren dertig in de VS, toen arbeiders hun grenzen aan de uitbuiting stelden
- Sit Down – versie Peggy Seeger (gedeeltelijk, het aantal coupletten is in principe eindeloos aan te vullen), toen mensen hun grenzen aan de macht van het grote fgeld trachtten te stellen door middel van ‘Occupy’, nu alweer bijna vijf jaar geleden (hint, hint). De tekst is online te vinden, met de noten ernaast.
- The Ballad of Lucy Jordan – Marianne Faithfull – over iemand die zo begrensd weordt dat ze haar ultieme grens trekt
- It’s All Right Ma (I’m Only Bleeding) – Bob Dylan – zo ongeveel alle maatschappelijke grenzen, gereduceerd tot verachtelijke spoken. Max Stirner op muziek.
- Student Edward – Ewan McColl
- If I Had a Rocket Launcher – Bruce Cockburn
- The World Turned Upside Down – Leon Rosselson – over die vroege anarcho-communistische krakers van het Engelse platteland in de zeventiende eeuw die bekend kwamen te staan als de Diggers
- Lied der Verfolgten – tekst van Friedrich von Sallet – over censuur en repressie in het Duitsland van de vroege negentiende eeuw.
- Have You Been to Jail for Justice – Anne Feeney, te bekijken en beluisteren in een live-uitvoering van haar zelf.
- Behind the Barricades – David Rovics
Achteraf bleek ik het niet onaardig te hebben gedaan: reacties waren positief. Maar ja, de aanwezigen waren bepaald niet onpartijdig, dat krijg je als je tussen vriendinnen en vrienden speelt. Maar ik was, gezien de omstandigheden, zelf ook niet ontevreden. Gelukkig had de hoofdpijn zich tijdens het spelen en zingen discreet teruggetrokken, en mijn stem hield zich goed.. Alleen It ’s All Right Ma was hachelijk: ik had een iets te hoog tempo genomen, en de benodigde concentratie hield in niet het hele, nogal lange, lied vol waardoor het een tikje rommelig werd, vermoed ik. Oefenen, haha.
Terugblikkend denk ik wel dat het een beetje op twee gedachten hinkte. Vorig jaar, toen ik ook een muzikale workshop verzorgde op 2.Dh5, werkte het beter. Toen wás het ook echt een presentatie van een verhaal: de sociale strijd van de jaren zestig in de VS, aan de hand van songs uit die tijd. Daar wil ik wel mee verder, maar dan ook echt met die verhalende vorm. Nu was het eerder een optredentje zoals ik dat af en toe, en heel erg graag, doe. Het thema bepaalde een beetje de selectie van de songs, maar bij veel van de liedjes die ik doe is het doodeenvoudig om er een grens-verband in aan te duiden. Een lopend verhaal werd het niet echt, het was misschien wat gekunsteld. En door het te verpakken als workshop werden er wellicht iets hogere verwachtingen gewekt dan ik waar maakte. Ik kan me goed voorstellen dat mensen die naar zo n festival komen voor inhoud, toch de voorkeur gaven aan rechtstreeks-inhoudelijker workshops boven mijn toch vooral entertainende evenementje. Maar aanwezigen werden er, zo te zien, een beetje blij van. En dan ben ik dus ook blij. Na afloop heb ik nog wat nagepraat maar niet heel lang. De vermoeidheid speelde me parten, de verleiding om vrij snel in de treint e springen werd onweerstaanbaar groot. Naar huis dus. Maar ik ben blij dat ik me doorde conditie niet heb laten weerhouden om toch te gaan. Weinig dingen zijn immers mooier dan muziek verbonden aan vrijheidsstrijd, te midden van vriendinnen en vrienden en andere lieve mensen. En nu: heel eventjes rustig aan.
Peter Storm