Enkele aantekeningen over samenwerking met politieke partijen.
Kwam later binnen en trof Joris Luijendijk aan in disussie met mensen van Doorbraak. Luijendijk vormt al meer dan tien jaar de eenmansfractie van de Stadspartij in Den Haag, waar hij als oppositievoerder zaken aan de orde stelt die het establishment verontrusten en infotmatie kan verlenen aan de actievoerende “achterban”. Hij wordt gerespecteerd door de antiautoritaire beweging gerespecteerd, die op hem stemt.
Dat is niet de tactiek van Doorbraak, die helemaal geen band wil hebben met enige volksvertegenwoordiging. In leiden zitten in de raad vertegenwoordigers van landelijke politieke partijen, zoals de SP. Maar waar Doorbraak tegen verplicht werk voor uitkeringsrekkers is en de landelijke SP zelfs vragen over deze dwangarbeid stelt, is het raadslid vóór. Zij stellen dat men alleen langs buitenparlementaire weg zich kan verenigen in het belang van de arbeidersklasse. Buitenparlentaire werkgroeppen zijn essentieel. Luijendijk lijkt tot op heden een uitzondering op de regel dat politieke parijen huj achterban verraden. Doorbraakstelt dat de hele BV-Nederland met al zijn politieke partijen dient te verdwijnen. Samenwerking met de politieke partijen leidt ertoe dat van de 100% van de doelstellingen waarnaar wij streven (in dit geval afschaffing van de dwangarbeid) de scherpe kantjes worden weggeslepen. In dit verband kan men misschien samenwerken met vakbonden, of de door de SP-FNV opgerichte steuncomité voor solidaire strijd, maar dan wel om de belangen van de arbeiders te steunen en niet om de partij te propageren. Daarom moet men zichzelf profileren. Dat is ook gebeurt en zal ook gebeuren in de strijd van de schoonmakers. Occupy etc. Het is wel mogelijk samenwerking te hebben met individuen die lid zijn van een politieke partij op basis van gezamenlijke doelstellingen of ideeën. Maar verteouwen op het onvoorwaardelijk meegaan of omturnen van de leiding van met name SP en Groen Links moet men niet hebben, mede gezien zekere uit het Stalinistisch verleden overgebleven leidersbeginselen.
Voorbeelden van samenwerking met individuen uit Groen Links: Het Vredesnagazine en diverse vredesbewegingen, die uitgaan van antimilitaristische en/of anti-oorlogprincipes en op basis daarvan ook partijleden aanspreken. Voorbeelden van niet-samenwerking: 1- meiviering1 in Amsterdam van diverse partijen en organisaties, waarbij de verklaring alleen door de partijen en de grote vakbonden blijven te zijn ondertekend. Partijvorming kan bovendien de eenheid van een beweging bedreigen: in de Utrechtse studentenbeweging kan de eenheid worden bedreigd als een Leninistische partij zich in zijn conversatie afzondert en andere groeperingen belastert.
Er is geen conclusie getrokken, maar over het algemeen wordt geconcludeerd dat het politieke partijsysteem tot inkapseling, tot verraad en tot frustratie van directe actie. Het gaat erom de mensen bewust te maken dat zij zich buiten het systeem moeten verenigen en actie opbouwen.