De veertiende editie van het jaarlijkse 2.Dh5 Festival komt in februari 2020 naar BAK, basis voor actuele kunst, Utrecht, met dit jaar het thema ‘Defeating Dystopia?’.
Er vindt een verregaande ontwrichting in de maatschappij plaats als gevolg van ecologische, economische en sociale crises en de extreemrechtse en techno-dystopische reacties hier op. Je zou kunnen stellen dat voor verdrukten en geëxploiteerden de huidige realiteit al een dystopie is. Dit neemt niet weg dat als huidige trends zich doorzetten, zoals lijkt te gebeuren, deze situatie alleen maar zal verergeren.
“The probability of apocalypse soon cannot be realistically estimated, but it is surely too high for any sane person to contemplate with equanimity.” ― Noam Chomsky
Betekent het onder ogen zien van deze realiteit dat we onze hoop voor een vrije en solidaire wereld moeten opgeven? Raymond Williams schreef: “To be truly radical is to make hope possible, rather than despair convincing.” Maar is het niet naïef om nog vast te houden aan hoop, als we onze huidige machteloosheid om iets fundamenteels aan de omstandigheden te veranderen erkennen? Is de droom van ‘een andere wereld is mogelijk’ niet precies dat: een droom? Moeten we misschien op zoek gaan naar een nieuwe manier om door te vechten en onze waardigheid te behouden? De toekomst recht in de ogen durven kijken om de afgrond in te scheeuwen: “Kom maar dan!”?
“Well of course I get depressed sometimes, yes I do.” ― Angela Davis
Soms kan dit machteloze gevoel overweldigend worden en verlammend werken. Dit willen we juist voorkomen door samen te komen om dit collectief bespreekbaar te maken en het taboe te doorbreken. We hopen dat dit een bevrijdende werking heeft en ons inspireert om samen de strijd door te zetten.
Want als er ergens hoop te vinden is het wel in verzet. In de strijd. Juist daar zijn prefiguraties van een radicaal andere toekomst en vluchtige verschijningen van utopieën te vinden. Ook heeft zeker niet iedereen de hoop opgegeven. Van de hernieuwde interesse in afrofuturisme tot ideeën van de commons, post-work en zelfs ‘fully automated luxury communism’; hoopvolle ideeën genoeg.
Naast het thema ‘Defeating Dystopia?’ zullen er zoals gebruikelijk enkele tientallen workshops, discussies en lezingen plaatsvinden over strategieën en inhoudelijke verdieping rondom feminisme, queer, antiracisme, antifacisme, dekolonialisme, arbeidsstrijd, antimilitarisme, internationale solidariteit, milieustrijd, migratie/no-border, internet vrijheid/privacy, recht op stad/anti-gentrificatie en/of alle kruisingen daartussen.
Frantz Fanon schreef: “Each generation must, out of relative obscurity, discover its mission, fulfill it, or betray it.” Ondanks alles zijn wij de generatie die de uiteindelijke impact van de huidige crises zullen bepalen. Laten we bij deze editie van 2.Dh5 hier samen naar op zoek gaan.
Het festival vindt plaats bij BAK, basis voor actuele kunst in Utrecht, een basis voor kunst, kennis en het politieke. Het vormt onderdeel van de serie BAK, basis voor…, waarin BAK de samenwerking aangaat met andere initiatieven en organisaties, om zo vanuit gedeelde maatschappelijke urgenties voorstellen te doen voor andere vormen van samenzijn: “being together otherwise”.